Ontvang inspiratiebrief

Schrijf je in om geïnspireerd te worden met de mogelijkheden wat je voor jouw eigen lichaam en geest kan verwezenlijken

Ode aan mijn dramaqueen

Af en toe heb ik een échte baaldag!

En dan voel ik me schuldig!

Want ik als coach zou daar toch moeten boven staan?

Mezelf ten alle tijden in volledige controle hebben?

Echter, ook ik vind het fijn om af en toe mijn dramaqueen eens tot leven te laten komen,
mij slachtoffer te voelen van alles wat tegengaat,
alles uit te vergroten en het gevoel te hebben ‘wat loop ik hier in godsnaam te doen?’
Knokken, knokken en nog eens knokken en het gevoel te hebben dat niets gaat zoals ik het wil!

Soms doet het deugd om gewoon die dramaqueen te kunnen zijn,
én geen moer te geven om wat anderen ervan denken.

Soms doet het eens deugd om zelf eens steun te ervaren,
een luisterend oor,
en gewoon te kunnen laten zijn wat is.

Hoe ging en ga ik nu om met mijn dramaqueen?

Voorheen, vóór ik aan de slag ging met transformerend coachen, bleef ik keilang mijn negatieve vicieuze cirkel voeden en was ik overgeleverd aan het ‘ondergaan’ van alles. Mijn put werd steeds dieper en dieper en ik geraakte er moeilijk weer uit.

Toen probeerde ik enkel op bewust niveau komaf te maken met mijn negatieve gevoel, dit was echter geen sinecure want telkens verviel ik opnieuw in dezelfde vicieuze gedachtegang en lastige gewoontes.

Nu vraag je je wellicht af hoe ik dan een ommekeer gemaakt heb in dit dramagebeuren?

Wel, daarom vertel ik jou graag het onderscheid tussen bewust- en onderbewustzijn en wat er gebeurt als er stress in jouw systeem zit.

Jouw bewustzijn is amper 5% gedragsbepalend.

Dit daalt nog tot minder dan 1% als er stresstriggers gealarmeerd zijn, op het moment dat de dramaqueen naar boven komt en alles helemaal en automatisch overneemt.

Als je overmand wordt door stress, heb je niet meer de bewuste keuze hoe je reageert of wil reageren, maar word je ongewild volledig overgeleverd aan jouw automatische, onderbewuste impulsen.

Op dat moment ben je niet meer kapitein van jouw eigen schip en raak je het stuur volledig kwijt. Jouw boot wordt als het ware heen en weer geduwd op een woelige oceaan. Op dat moment vaar je niet doelgericht naar de richting die jij voor ogen had.

pastedGraphic.png

Als deze automatische impulsen een negatieve ondergrond hebben (negatieve overtuigingen, gedachten, laag zelfbeeld, angsten,…) dan nemen deze gevoelens helemaal over en kan je dus niet meer bewust kiezen om positief te zijn (of het zou je allesinds superveel moeite en energie kosten).

Door er enkel op bewust niveau mee om te gaan, te praten over datgene waarvan je denkt dat het aan de basis ligt van jouw probleem, duurt het soms heel lang vooraleer je jezelf weer beter voelt en opnieuw met de neus in de zonnige richting gaat kijken.

Bovendien ben je je vaak niet eens bewust van wat je plots stress bezorgt en jou zo ondersteboven haalt.

Hoe komt dit?

Om dit te kunnen kaderen moet je weten dat je in jouw hersenen een gevarenscanner hebt, de amygdala genaamd. Dit is de toegangspoort in jouw hersenen waarlangs voortdurend alle informatie binnenkomt en dewelke jouw omgeving scant om te zien of er gevaar is. 

Van zodra deze drie willekeurige zintuiglijke signalen detecteert (iets dat je ziet, hoort, voelt, proeft of ruikt) vanuit het verleden waar nog steeds een alarmcode mee gepaard gaat, wordt jouw lichaam meteen in alertheid gebracht.

Als jij in het verleden een bepaald controleverlies geleden hebt (trauma, ruzie, …) dan worden alle zintuiglijke signalen gedefragmenteerd opgeslagen met een alarmcode aan deze amygdala.

Het gedefragmenteerd opgeslagen worden is een zelfbeveiligingsmechanisme omdat je anders mogelijks psychisch uit elkaar zou spatten mocht je je elk detail nog herinneren van welbepaalde ingrijpende levensgebeurtenissen. 

Vaak heb je zelfs een black-out van het meest impacterende. Dit merk je vaak bij een val of een ongeluk dat je je niet exact herinnert wat er tijdens de val precies gebeurd is.

Aangezien het gedefragmenteerd wordt opgeslagen, heb je er dus geen herinnering van aangemaakt. Vandaar dat je soms niet eens door hebt waarom je in stress gaat.

Jouw gevarenscanner (amygdala) wil jou dus ten allen tijde in veiligheid houden. Van zodra er drie zintuiglijke signalen binnenkomen (die daarom niks met elkaar te maken hebben maar die jou onbewust terug slingeren naar een bepaald controleverlies uit het verleden), dan gaat jouw lichaam helemaal in alarm.

Jouw hart begint sneller te slaan,

Jouw bloeddruk stijgt,

Je ervaart mogelijks ademnood,

Koud zweet,

Spijsverteringsproblemen,….

Terwijl er op het moment dat deze aanslaan überhaupt geen reëel gevaar aanwezig is.

Echter deze zintuiglijke signalen hebben nog steeds een actieve alarmcode, waardoor de stressreactie gebeurd zonder dat je het zelf beseft.

Hoe vaak denk je niet:
‘alleh, waarom kan ik nu niet ontspannen?‘
‘Waarom voel ik mij nu gestresseerd zonder dat er een duidelijk aanwijsbare reden is?’

Hoe krijg je die triggers er dan vanaf als je eigenlijk soms niet weet waarom je in de stress gaat?

Wel eerst en vooral dient er een veiligheid gecreëerd te worden in jouw systeem zodanig dat jouw lichaam een klevend stofje (NMDA) gaat aanmaken. Daarna sturen we het onderbewuste aan via commando’s om deze triggers te laten bundelen tot een neutrale herinnering waardoor de stresssignalen helemaal verdwijnen en de alarmcode op de amygdala voorgoed verdwijnt.
 

Want op dat moment wordt er een neutrale herinnering gemaakt en verdwijnen de alarmcodes van jouw gevarenscanner waardoor jij weer interne rust kan ervaren. Je zal ook merken als je terug in een gelijkaardige situatie terecht komt, dat je daar helemaal anders zal op reageren en je niet meer zo getriggerd zal worden.

Deze onderbewuste zaken bepalen dus voor meer dan 95% jouw gedrag.

Als je deze gaat inzetten kom je tot snelle, blijvende en diepgaande verandering waardoor je weer creatiever en oplossingsgerichter kan denken. Geen reden meer om nog lang te blijven hangen in het destructieve dramaqueen-gehalte.

Ik vind het nog steeds leuk als het even minder gaat om er eens met iemand over te kunnen praten, of eens lekker te zeuren. Maar direct nadien ga ik aan de slag met de kernoorzaak van mijn drama, mijn probleem, mijn slechte gevoel,… datgene dat opgeslagen ligt in mijn onderbewustzijn, mijn database om meteen verlichting te creëren daar waar nodig.

Ik creëer nu diepgaand verandering waardoor ik meteen weer controle krijg over mezelf. Zo kan mijn dramaqueen weer rustig op de achterbank gaan zitten en genieten van het vervolg van mijn pad.

Ik Integreer en transformeer nu onmiddellijk wat mijn dramaqueen mij komt tonen!

Door mijn angsten, negatieve overtuigingen en gedachten aan te pakken op veel diepgaander niveau, integreer ik nu veel sneller mijn leerles in plaats van er dagen/weken/jaren over te doen. Ik geef me nu veel sneller terug die ‘kick in the ass’ op een liefdevolle manier en neem meteen weer het roer in eigen handen in plaats van mijn schip continu alle kanten te laten opgaan.

Ik merk mijn irritatie, ga via mijn technieken op onderbewust niveau naar de oorzaak van deze stressreactie, haal er de stress van, eventueel verander ik een bepaald patroon, bepaalde overtuigingen of zelfsabotages, dus met andere woorden haal ik de boodschap uit datgene wat zich aandient én integreer dit meteen waardoor ik snel weer enkele stappen vooruit kan zetten.

Hierdoor wordt mijn leefwereld beter én ook die van mijn omgeving!

Nu ben ik dankbaar voor elke terugval die me weer een stap verder brengt!

Herken jij de drama Queen/ drama King die jouw reilen en zeilen bepaalt?
Sta je stil bij de boodschap die deze jou komt brengen en voornamelijk ga je ook aan de slag met de leerkans die het je brengt?

Laat gerust jouw ervaring na in een reactie hieronder.

Live your dreams!
Although they are sometimes hard to reach!